سهراب سلیمی، هنرمند پیشکسوت، پیرامون ایده شکلگیری پیکرههای این نمایشگاه توضیح داد. او این آثار را امتدادی بر تجربیات بیش از نیم قرن حضور خود در صحنه نمایش دانست؛ نه تنها به عنوان بازیگر، کارگردان و معلم تئاتر، بلکه در مقام سازنده نقابها و صورتکها، چهرهپرداز بازیگران، و طراح صحنه و پیکرههای نمایشی و اکسسوار بسیاری از نمایشهای خود و دیگران. سلیمی اظهار داشت که پیکرههای این نمایشگاه، حاصل خلوتی خودخواسته و دور از کار جمعی دنیای تئاتر، به جهان ژستها و بدنهای نمایشی بیانی ساده و فیگوراتیو دادهاند؛ تخیلی که گاه بازیگوش یا بداههپرداز و گاه قصهگو یا مفهومپرداز است. این آثار، گونهای ژستهای تئاتری فیکس شده هستند که هر کدام روایتگر ماجرایی آشنا یا ناآشنا میباشند.